Warsztaty komunikacji międzypokoleniowej

Uczniowie naszej szkoły brali udział w Warsztatach komunikacji międzypokoleniowej realizowanych przez Stowarzyszenie Twórczych Osób „Inwencja” w ramach projektu „Zapakuj mój plecak – międzypokoleniowe podróże” - zadanie publiczne współfinansowane w ramach programu wieloletniego na rzecz Osób Starszych „Aktywni+” na lata 2021–2025. Zajęcia prowadziła dr Edyta Kopaczewska (adiunkt na Uniwersytecie Szczecińskim).

Komunikacja międzypokoleniowa odgrywa ważną rolę w budowaniu wizerunku osób starszych oraz osób młodych. Bez względu na to, jakie różnice dzielą współczesne pokolenia, ważne jest to, aby je akceptować i wykorzystywać ich wartości dla wspólnego dobra. Służy temu dialog. Efektywny proces komunikacji wymaga otwartości, jasności, jednoznaczności, spójności. Im bardziej będziemy otwarci i uważni na rozmówcę, tym większą mamy szansę na wzajemność.

Celem warsztatów międzypokoleniowych jest:

• poznanie i zrozumienie charakterystyki poszczególnych pokoleń, wiedza na temat narzędzi komunikacyjnych oraz sposobów komunikowania się z innymi pokoleniami,
• przełamanie stereotypów, nawiązanie dialogu międzypokoleniowego,
• rozpoznawanie motywacji pokoleniowej do zadań lub działań,
• a dla osób młodych także przygotowanie do starości.

Warsztaty skupiają się wokół czterech głównych bloków tematycznych:

1)     „Usłysz mój głos” – warsztaty komunikacji wzajemnej, czyli jak mówić aby się zrozumieć; każde pokolenie ma swój komunikacyjny kod;

2)     „Bagaż w podróży – życie jako ciąg doświadczeń” – dzielenie się życiowymi doświadczeniami, zmierzenie się z pokoleniowymi stereotypami;

3)     „Zapraszam Cię do mojego świata” – dlaczego robimy to co robimy?, próba zrozumienia motywów naszych działań i zachowań, przełamywanie schematów myślowych i negatywnych wyobrażeń o pokoleniu młodych i starych;

4)      „Powiedz mi co o tym myślisz” – międzypokoleniowe rozmowy na tematy aktualne i społecznie ważne, poszukiwanie wspólnych płaszczyzn, refleksje w obliczu „pokolenia historycznego”, dla którego kryterium przynależności stanowią czasy w obliczu, których żyjemy, a nie metryka, która określa nasz wiek.